سلام...امیدوارم این نوشته ها رو یه همدلی بخونه..یکی که اهلشه..اگرم اهلش نیست

 بازم بخونه...همتون میدونین نصف, شایدم ازنصف بیشتر این کاربران عزیزی که میان

 و میرن تو وب ها اصلا نوشته هارو نمیخونن مگراینکه یکی اهل خوندن باشه.خودمم

 مستثنا نیستم.یا حسین یه نگاکردی از اول دلمو بردی... باچشای نازنینت دیوونم کردی

میخوام یه داستان واقعی براتون بنویسم  که دلاتون هوایی شه...یعنی خودم که خیلی

غصم گرفت وقتی خوندم این نوشته رو:ولی خدایی بخونید اینو:

                                         آخرین وداع

بعد از شهادت امام حسین علیه السلام  زینب سلام الله علیها به قتلگاه آمد.و آخرین

 وداع دردناک رابااین کلمات بیان کرد((آیا تو برادر منی؟آیا تو حسین منی؟باور نمیکنم که

 دشمن تورا به این حال شهید کند ومرا به اسارت ببرد))حسین جان میدانی من کجارا

میبوسم؟همان گلوی مقدسی را میبوسم که پیامبر برآن بوسه زد من همانجا را

میبوسم.

اما فرق من باپیامبر این است که وقتی پیامبر گلویت رامیبوسید آن بریده نبود رگاهی

 گردنت

 جدا نبود بدنت قطعه قطعه نبود سرت از بدن جدانبود اما من چطور؟..........من به

 جای جدمرسول (ص),پدرم علی (ع),مادرم زهرا (س)و برادرم حسن (ع)

رگهای بریده گردنت رامیبوسم واز تو خداحافظی میکنم باید به شهر کوفه وشام

 برای اسیری بروم و ...

 دیـــــــــــگر تــــــــو را هرگــــــــــز نخـــــــواهـــــــــــــم دیــــــــــد...

              دیـــــــــــگر تــــــــــو را هرگــــــــــز نخواهـــــــــــم دیــــــــد...

                           دیــــــگر تـــــــو را هرگـــــــز نخواهـــــــم دیـــــد...

                                              دیـــگر تـــو را هرگـــز نخواهــــم دیـــد...

                                                         تشویق به تربیت 
تعالیم اسلام ، به تربیت جان و پرورش روح بسیار توجّه دارد؛ زیرا انسان در پرتو تربیت

 نفس و تزکیه روح ، به مراحل کامل انسانیت دست مى یابد و عاقبت به فلاح و سعادت

 ابدى نایل مى شود؛ چنان که امیرالمؤمنین علیه السلام مى فرماید: لو کنّا لا نرجوا

 جنة و لا نخشى نارا و لا ثوابا و لا عقابا لکان ینبغى لنا ان نطلب مکارم الاخلاق فانّها

 تدّل على سبیل النجاح . اگر فرضا به بهشت امید نداشتیم و از آتش دوزخ نمى

 ترسیدیم و به ثواب هم عقیده نداشتیم ، باز هم سزاوار بود که در جستجوى

 مکارم اخلاق باشیم ، زیرا مکارم اخلاق ، راه پیروزى و سعادت را به انسان

 نشان مى دهد.
از سوى دیگر لازم است انسان در امور مادّى و جسمى غرق نباشد بلکه احیانا ریاضت

 جسمى بکشد تا بتواند دقیقا در مسیر تربیت روح قدم بردارد چنان که امیرالمؤمنین

 علیه السلام مى فرماید: اسهروا عیونکم و اضمروا بطونکم و استعملوا اقدامکم و

خذوا من اجسادکم فجودوا بها على انفسکم . چشمان خود را بیدار نگه دارید و

شکم خویش را لاغر کنید و قدم هاى خود را به کار گیرید، از جسمتان بکاهید

 و بر جان و روح و تربیت نفس خویش بیفزایید.
به قول مولوى :
                                                    در زمین دیگران خانه مکن
                             کار خود کن کار بیگانه مکن
                                                           کیست بیگانه تن خاکى تو
                                 کز براى اوست غمناکى تو
                                                          تاتوتن راچرب و شیرین مى دهى
                                 گوهر جان را نیابى فربهى